Het verhaal van Griet
Op 5 mei 2020, midden in de eerste lockdown, stortte de wereld van Griet in. Gijs, haar jongste zoon van 16 jaar, overleed aan de gevolgen van een fietsongeval op 1 mei.
Griet: "Ik herinner me elk moment van die periode, het onwezenlijke, het gevoel van ongeloof. Hoe hard en pijnlijk dit ook was, ik wilde zo weinig mogelijk negatieve gedachten toelaten. Ik wilde geen schuldige zoeken, niet op zoek gaan naar “wat als…”. Het zou Gijs niet terugbrengen en alleen maar energie kosten, energie die ik hard nodig had om overeind te blijven. Soms gebeuren er erg nare dingen en heb je daar geen vat op. Wat ons grote geluk was en nog steeds is, is dat we meteen en massaal omringd werden met zorg in al zijn vormen. Op deze momenten weet je voor de rest van je leven welke mensen betekenisvol zijn, wie je echt graag ziet. Dat ook toelaten was soms moeilijk maar soms had ik anderen zo hard nodig dat ik er ook mild voor mezelf in werd. Ik wist dat ik dit niet alleen zou kunnen dragen. Corona was in die eerste weken een detail en eerlijk, we hebben regels overtreden. Niet omdat we dat wilden doen maar omdat die even niet zo belangrijk waren. Je hebt in die eerste weken nood aan elkaar eens vastpakken, aan lijfelijke troost. Naast familie en vrienden, collega’s en kennissen die nabij waren heb ik er een nieuwe groep vrienden bijgekregen; de vrienden van Gijs. Een bende van tussen de 10 en de 20 jonge gasten en meisjes die allemaal 16, 17, 18 jaar zijn en voor wie de dood van Gijs een enorme schok was. Gijs was een gangmaker, een haantje de voorste met een grote mond. Maar Gijs kon ook erg zorgzaam en wijs zijn. Die combinatie maakte hem erg geliefd en hoe hartverscheurend het gemis ook is, het zorgt er ook voor dat we nu nog steeds bij elkaar terecht kunnen. De broers van Gijs (20 en 22 jaar) en ik vinden het heerlijk om die gasten af en toe op bezoek te hebben, om bijna de hormonen te kunnen ruiken van dat jonge geweld.”
Bij het ongeval droeg Gijs geen helm, hij was die domweg vergeten. Hij zette die normaal wel op als hij ging rijden. Het zette Griet en haar omgeving aan het denken over het belang van zo’n helm, zeker bij jongeren die nogal wel eens onbesuisd fietsen. Doorheen de vele babbels met de Gijsboys zoals Griet hen voor het gemak noemt, kwam ook bij hen het besef hoe belangrijk die fietshelm is. Voor ze het goed en wel beseften waren ze bezig met een project : jongeren bewust maken van het belang van een goede fietshelm. En wie kon dat beter uitdragen dan de Gijsboys ?
Griet: “In september zijn we gestart met de #EigenGijs-campagne. Met flyers, banners voor scholen en jeugdbewegingen van Denderleeuw en Teralfene, stickers voor op de fietshelm en een Facebook-pagina (Ik draag mijn fietshelm voor #eigengijs). En met succes want we merken hier nu echt het verschil en willen dit stilaan ook verder uitdragen dan Denderleeuw en Teralfene. We hebben al vaak gezegd dat Gijs het ook heerlijk zou vinden om zo in de kijker te staan, om overal met zijn kop te verschijnen. Ook dat is helend, de vele verhalen, straffe en domme stoten van Gijs die elke keer weer bovengehaald worden. Hij blijft voelbaar aanwezig in een grote groep van mensen en dat voelt fijn aan.”
Onlangs, in januari, is ook de moeder van Griet en dus de oma van Gijs overleden. En ook nu voelt ze die grote groep van mensen rondom haar zorg dragen. “Ze zijn er en ze blijven er en dat voelt erg veilig en troostend”, vertelt Griet. “Wat ook helpt is dat ik hoop dat die twee nu ergens samen zijn, waar dan ook. Ze waren hier al twee handen op een buik dus ik hoop dat ze dat nu opnieuw kunnen zijn en dat ze samen soms naar ons allemaal kijken en weten dat we ons best doen om overeind te blijven.
Elke dag sta ik even stil bij de kleine gelukjes die me die dag geholpen hebben om de dag door te komen. En ik vind er elke dag opnieuw. Dus het komt wel goed met ons, ondanks het grote verlies. Gijs en oma zouden het ook niet anders willen.”
Check zeker deze facebookpagina:
https://www.facebook.com/FietshelmvoorEigengijs
Zet die f*kking helm gewoon op en doe het veilig.Merci voor het lezen, merci om er minstens efkes bij stil te staan. De maten van Gijs’.
