Het verhaal van Walter

Begin 2020, op uitdrukkelijk verzoek van de gouverneur, werden alle burgemeesters van onze provincie halsoverkop naar het provinciehuis van Leuven gesommeerd. We hadden al heel wat nieuws vernomen over het besmettelijke coronavirus maar dat het zo’n vaart zou nemen was toen ook nog niet voor alle aanwezigen even duidelijk. Je verwacht dat ook niet.  De enige recente besmettelijke ziekte waar we collectief tegen streden was de Mexicaanse griep en die hadden we behoorlijk snel onder controle’ vertelt Walter.

Maar al vlug bepaalde corona ons leven. De krokusvakantie van 2020 verliep nog behoorlijk normaal, maar meteen daarna ging ons leven op slot.

Men had het in de media over een vijand die moest worden verslaan. Dat klonk hard, maar die zogenaamde vijand sloeg ook ongenadig en bikkelhard toe. Vreemd was ook dat blijkbaar niemand precies wist hoe dit moest worden aangepakt. Walter herinnert zich een gesprek met toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem en zijn vraag wat ze er zouden van denken om met het land in een lock-down te gaan. Onze ingewikkelde staatsstructuur met de versnipperde verantwoordelijkheden maakten het er niet eenvoudiger op. Het lokale niveau, met name de burgemeesters, kregen heel wat verantwoordelijkheden doorgeschoven.

In Affligem beslisten ze meteen om alle activiteiten van april tot en met augustus te annuleren. Een krachtdadige beslissing die in de regio niet meteen door iedereen werd gevolgd maar wel als resultaat had dat het aantal besmettingen in Affligem laag bleef. Het was ook in die periode niet altijd even makkelijk voor Walter om op zovele vragen nee te moeten antwoorden.

‘Daar waar ik er altijd een punt van maakte om zoveel mogelijk tussen de mensen te zijn, vooral als het plezant is maar ook als het moeilijk gaat, werd ik nu een soort van voltijds crisismanager die 24u/24u en 7 dagen op 7 beschikbaar moest zijn. Ik repte me van de ene veiligheidscel naar de andere. Op die momenten wanneer het voor sommigen moeilijk ging,  kon/mocht ik er niet bij zijn. Dat steekt echt wel. Er niet kunnen bij zijn wanneer mensen zwaar ziek zijn, het woonzorgcentrum niet kunnen bezoeken, belangrijke overlegmomenten moeten missen, je deelneming niet kunnen betuigen bij begrafenissen,… het voelde onwezenlijk aan’ zegt Walter.

Heel wat mensen hebben het persoonlijk moeilijk gehad. Mensen die uitzichtloos op de nodige hulp wachten, de onzekerheid van de job, de zorgen om de oudere familieleden, de stress over de opvang van de jongsten.

Zelf is Walter ook niet gespaard gebleven. Twee jaar al ligt de culturele en evenementensector helemaal plat. Via de media heeft Walter uiting gegeven aan de problemen waar velen mee kampen maar niet de kans hebben om het onder de aandacht te brengen.                     

Vandaag is er stilaan zicht op een heropstart van het culturele leven; optreden zal vanaf september heel voorzichtig mogen. We zijn de goeie weg op.

Corona heeft ook heel wat solidariteit en creativiteit aan de oppervlakte gebracht. De zorg voor mekaar, de nieuwe initiatieven zoals de belronde naar alle 80-plussers, de coronaseniorenkrant, de inrichting van het vaccinatiecentrum, de zovele video-overleg momenten met heel wat doelgroepen; het deed er echt wel allemaal toe. Er was ook veel dankbaarheid van diegenen die hulp en ondersteuning kregen.

Nu gaat de deur van het sociaal leven weer heel voorzichtig open. Verenigingen kijken terug uit naar hun eerstvolgende activiteit terwijl wij allemaal hunkeren naar die gezellige activiteiten van ons verenigings- en buurtleven.

Net nu we de hoop op een normaal leven voor ogen hadden werd ons land getroffen door een nooit geziene ramp.  De watersnood die in Wallonië veel levens in een oogopslag tot een drama maakte, raakt ons tot in alle vezels van ons lichaam. Walter hoopt oprecht dat de getroffen families dank zij de hulp en de steun van zovelen zo snel mogelijk de draad van hun gewone leven kunnen oppikken.

Ook nu zijn er heel wat onder ons meteen gestart met solidariteits- en hulpacties.  Het siert al diegenen die zich nu belangeloos inzetten voor zij die hard getroffen zijn.

Er is vanuit de federale overheid opgeroepen om de coördinatie van de hulpactie in handen de geven van het Rode Kruis. ‘Wanneer de overheid het ons vraagt om mee in te stappen in een ondersteuning, onder welke vorm dan ook, zullen we klaar staan’, weet Walter.

Het coronavirus en het natuurgeweld leren ons dat we zorg moeten dragen voor onze gezondheid en onze planeet. De realiteit van corona en de overstromingen leert ons ook dat we ons best nederig opstellen en dat we altijd respectvol moeten omgaan met mensen, dieren en planten.

Voor zichzelf hoopt Walter dat hij binnenkort geen crisismanager meer zal hoeven te zijn, maar terug gewoon burgemeester.

Besluiten doet hij met een woord van oprechte dank voor alle leden van de veiligheidscel van Affligem, alle politie- en hulpdiensten, mensen uit de zorg en al diegenen die ondanks de crisis toch onze wereld draaiende hebben gehouden.