Het verhaal van Patrick

‘In den beginne was het maar een “griepje”.  Maar het werd snel een pandemie die een enorme klap uitdeelde in  vele sectoren, ook in de kunst- en cultuurwereld … dus ook bij Patrick. 

Patrick had mooie projecten voor de deur staan. Zo bijvoorbeeld een grote solotentoonstelling in juni 2020 ,in het beboste domein Verbrugghe te Hekelgem.
Sinds 2019 was hij met grote gedrevenheid bezig met de creatie van nieuwe beelden voor deze tentoonstelling: monumentale beelden voor buiten op het domein  en kleinere werken en bas-reliëfs voor in de sfeervolle binnenruimtes. In een afzonderlijke ruimte zou een doorlopende projectie te zien zijn van de film “Geen einde zonder begin”, over de creatie van de beeldengroep op de rotonde te Liedekerke. Jean-Pierre Van Cauwenberge die de film maakte heeft het volledige creatieproces van de beeldengroep gevolgd en gefilmd, van de eerste schetsen tot aan de inhuldiging. Het verhaal wordt verteld door Hubert Damen, ondersteund door muziek van Fernand Bernauw. In een tweede film - “Een scheur in de tijd” – staan de beelden gefotografeerd  in het ruwe lava landschap van Lanzarote, waar de oerkracht en de aardse energie voelbaar aanwezig is. Samen met  muziek (Eugene Van Den Ostende)  en poëzie (diverse dichters)  wordt het tot een sterk sfeervol geheel geweven, een prestatie van Johan Werbrouck.  

Alle voorbereidingen waren reeds georganiseerd, het drukwerk was klaar, maar dan kwam het verdict: de expo mocht niet doorgaan. Het evenement werd dan verplaatst naar juni 2021. De tentoonstelling zou nu misschien wel kunnen of mogen doorgaan, maar dan wel met sterke afspraken en bijzondere maatregelen.  Een goed uitgewerkte vernissage was  reeds gepland:  Hubert Damen zou met een treffend verhaal de beelden en  de tentoonstelling  inleiden en Lisa De Rycke zou haar engelenstem langs de bomen van het  domein laten zweven. Maar Patrick wil een onbekommerde vrije rondgang, buiten en binnen, en ook een spontaan contact met de bezoekers, niet met beperking in aantal en in tijd. 

Dus werd tijdens de maand maart 2021 de knoop doorgehakt om het  evenement opnieuw te annuleren en te verplaatsen naar een latere datum (juni 2022?).

Het jaar 2020 was voor Patrick een expo-leeg-jaar want ook de mooie tentoonstelling in de plantentuin van Meise werd geschrapt alsook zijn deelname aan Art Nocturne in Knokke. 

‘Het is jammer, heel jammer, maar geen getreur of gezeur. We blijven “positief”. Het maakt plaats en tijd voor andere activiteiten’, vertelt Patrick.

Door het gesleur  en het heffen van zware beelden sukkelde Patrick reeds enige tijd met kniepijn (misschien ook door zijn vroegere doorgedreven sportactiviteit van 400m horden).  De door corona gedwongen “rustperiode” bleek dan ook  het ideale moment om de aanslepende kniepijn op te lossen met een operatie en na maanden aangepaste revalidatie is Patrick weer vlot te been en mobiel.

De creativiteit naar nieuwe schetsen is ondertussen blijven leven. En … eindelijk … de vele foto’s van kunstprojecten (o.a. fotoboek over de creatie en realisatie van de beeldengroep “Geen einde zonder begin”, 120 pagina’s) en van onvergetelijke reizen heeft Patrick in meerdere fotoalbums kunnen vastleggen.

Verder heeft Patrick veel gelezen, mooie films gezien en heel interessante documentaires geabsorbeerd.

Een grote domper was natuurlijk het gebrek aan sociaal en familiaal contact, het spel en de knuffels met de kleinkinderen, de ontspannende en culturele uitstapjes en reizen, …

‘Het zijn barre tijden, maar na de heropbloei zullen we misschien opnieuw vol bewondering staan voor wat ons allemaal vanzelfsprekend geworden was door onze verwendheid in onze materialistische consumptiemaatschappij. Het is en was voor mij inderdaad  een periode die mij nog meer aan het denken heeft gezet over maatschappij, samenleving, solidariteit, individualisme, verantwoordelijkheid, verwendheid, consumptie, vrijwilligerswerk, …..’ vertelt Patrick, ‘Er is een woord dat regelmatig en veelvuldig wordt uitgekraamd in de media en waar ik me mateloos aan erger, namelijk “VRIJHEID!”. “Onze vrijheid wordt afgepakt!” “We willen onze vrijheid terug!” Worden wij dan echt zo gevangen gezet ondanks onze hedendaagse communicatie mogelijkheden. Er worden natuurlijk beperkingen opgelegd en maatregelen gedicteerd. Maar we weten toch waarom (zeker als je met de menselijke drama’s geconfronteerd wordt of werd). Waarom stoppen we voor een rood verkeerslicht? Dat is toch ook beperking van onze vrijheid, van ons vrij rijgedrag?

Dit is een discussie die ons ver zal leiden en waar men pagina’s vol kan over schrijven met ontelbare argumenten. Maar ik zal het hier kort en bondig willen houden met een uitspraak van en Oosterse wijze, een filosofische uitspraak die volgens mij een enorme positieve levensvisie inhoudt:

“Indien het woordje NEEN niet zou bestaan, zou het woordje JA geen kracht hebben”.

Een mooie en sterke metafoor die op zoveel terreinen van toepassing kan zijn, ook tijdens en na deze zware en beproevende coronaperiode. Ik denk, ik ben er zeker van, dat we na de coronaveilige tijd opnieuw zullen genieten van eenvoudige dingen die we vroeger zo vanzelfsprekend vonden en niet meer  konden of wilden zien, of misschien nog niet ontdekt hadden.’

Een onderwerp dat Patrick tijdens die periode ook beroerde was het verdwijnen van de artistieke en muzische vakken in het onderwijs. Als ex-leraar esthetica en plastische opvoeding doet dat pijn. Patrick en artistieke collega’s hebben altijd gestreefd om de jeugd een culturele en artistieke interesse te wekken en een basisbagage mee te geven. Zijn we dan echt op weg naar een cultureel analfabetisme?

Esthetica mocht zeker geen blokvak zijn, daarom heeft hij samen met enkele muzische collega’s het leerplan esthetica in een meer soepele vorm gegoten met ook meer inbreng van de leerling en de eigen creativiteit van de esthetica leraar.

Patrick zijn creativiteit en enthousiasme kennen geen grenzen. Hopelijk kunnen we binnenkort weer volop genieten van kunst, cultuur en muziek zonder beperkingen.