Het verhaal van Séverine

Séverine werkt in de toeristische sector en ondertussen werkt ze al één jaar van thuis. Ze woont samen met haar vriend en hun dochtertje van twee.

Séverine werkt voor ‘Live to Travel’, een reisorganisatie die zich richt op reizen naar Australië, Afrika en Nieuw-Zeeland. Gebieden die nu allemaal rood ingekleurd zijn. In maart viel de toeristische sector plots stil en Séverine viel op technische werkloosheid. In het begin werkte ze nog drie dagen in de week, vooral administratie: mensen repatriëren die nog in het buitenland zaten, terugbetalingen regelen, herboekingen, …  Aangezien er voorlopig nog weinig vooruitzichten zijn in de toeristische sector, werkt Séverine nog maar één dag per week. ‘Gelukkig werk ik voor een gezond bedrijf en laten de bazen ons voorlopig allemaal aan het werk, al is het maar één dag. Maar als de technische werkloosheidsuitkering gaat wegvallen, zullen er misschien wel ontslagen vallen’ vreest Séverine.

Maar Séverine bekijkt het positief: Ze ziet haar dochtertje van twee nu veel meer dan voorheen. ‘Dat is het fijne aan deze hele situatie.’ vertelt ze ‘Ik kan zoveel meer tijd met haar doorbrengen. Ondanks dat ze nog enkele dagen naar de crèche gaat valt de ochtendrush weg evenals de stress om tijdig op het werk te raken. Ik kan op een rustig moment plannen om een dagje naar zee te gaan of te gaan zwemmen. Zalig om haar elke minuut te zien opgroeien.’

In het begin vond Séverine het moeilijk om tegen anderen te zeggen dat ze genoot van het thuis zijn, van het zien groeien en evolueren van haar baby. ‘Mensen gaan me gek verklaren,’ dacht ze ‘wie kan er nu dankbaar zijn in coronatijden.’

Uiteraard wil Séverine niets anders dan dat alles weer normaal wordt, dat ze kan fulltime werken, reizen plannen en op restaurant gaan met vrienden en collega’s. Ze hoopt dat iedereen, in welke sector dan ook, deze crisis overleeft.

Maar haar baby’tje zien groeien en veranderen in een peuter vol leven is voor Séverine goud waard.